تأثیر کاربرد جداگانه و تلفیقی کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر برخی خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند

به‌منظور بررسی تأثیر جداگانه و تلفیقی دو نوع کود سبز، کود گاوی، کود فسفات بارور-2 و کود شیمیایی مرسوم بر خواص کمی و کیفی گیاه چغندرقند، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعۀ تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد طی سال زراعی 92-1391 اجرا شد. 12 تیمار شامل 1. شاهد بدون کود، 2. نخودفرنگی + سوپرفسفات تریپل، 3. خلر + سوپرفسفات تریپل، 4. فسفات بارور-2 + اوره، 5. کود گاوی + سوپرفسفات تریپل، 6. کود شیمیایی مرسوم، 7. نخودفرنگی + فسفات بارور-2، 8. خلر + فسفات بارور-2، 9. نخودفرنگی + کود گاوی + سوپرفسفات تریپل، 10. خلر + کود گاوی + سوپرفسفات تریپل، 11. نخودفرنگی + کود گاوی + فسفات بارور-2 و 12. خلر + کود گاوی + فسفات بارور-2 بودند. تیمارهای کودی اثر معناداری بر عملکرد ریشه، عملکرد شکر، عملکرد شکر سفید و همچنین مقدار نیتروژن مضره داشت، به‌طوری که تیمارهای تلفیقی 8، 10، 11 و 2 بیشترین میانگین‌ها را در صفات عملکرد ریشه، عملکرد شکر و عملکرد شکر سفید به خود اختصاص دادند. استفاده از تیمارهای کود سبز و کود دامی و تلفیق آنها همراه با کاربرد کود بیولوژیک فسفات بارور، عملکرد ریشه را 18-10 درصد نسبت به استفاده از کود شیمیایی مرسوم و 68-32 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. کمترین مقدار نیتروژن مضره مربوط به تیمارهای 10 و 11 بود. از نظر دیگر صفات بررسی‌شده نیز تیمارهای تلفیقی کودهای آلی و زیستی در حد پذیرفتنی بودند.